Erken açmış bir kiraz ağacını düşün....

Erken çiçek açmış bir kiraz ağacı düşün. Yok, öylesine bile önemli değil. Çiçek açmamış bir kiraz ağacı... Açamamış, ben. Bakmışsın, taş duvarda bir tutam dal yeşillenmiş. Bir cami avlusunda, yüksekte ve oymalar arasında. Umut da öyşe yeşillenir. Hiç ummadığın bir yerde ve anda... Ama, ben bu işten usandım. Umut yeşertmeyi bıraktım artık. Beni hep yanılttın. Kötü yanılttın. Her şeyi bırakayım istiyorum. Boşluyorum. Ancak bunu başarabiliyorum. Bırakamıyorum. Ve kaptırıyorum kendimi ve ardından umutsuzluk çıkıyor çıka çıka. Dağ gibi."