22 Aralık 2010 Çarşamba

İşte bu ahşap evimde, bir gece için de olsa, seni
barındırıyorum; bir işe yaradığımı hissediyorum. Son zamanlarda neye yaradığımı pek
bilemiyorum da. Belki yarın sabah soğukta uyanmanın bir anlamı olur, sana çay pişirmek gibi.
Ayaklarımın ucuna basarak yürürüm yataktan kalkınca. Tahtalar gıcırdar. Hayır, zamanla
öğrenirim hangi tahtaların ses vermediğini. Sonra ne yaparım? Uyanmadı, çayın
hazırlandığından haberi yok diye sevinirim

Hiç yorum yok:

 Bakkala gidiyordum. Sevgi’yle benim bakkalıma mı? Yoksa bakkal Rıza’ya mı? Bakkallar da hep birbirlerine benzerler. Ne yapıyorsun? dedi Sev...