"Kapının önünde durup düsündüm. Dedim, Bekir, bu kapı ahret kapısı, burası sırat köprüsü, bu sefer de gecersen bir daha da geri dönemezsin, iyi düsün, dedim. Düsündüm, düsündüm... ama olmadı, dönemedim.Sonra, bak oglum dedim kendi kendime, yolu yok cekeceksin, isyan etmenin faydası yok, kaderin böyle.Yol belli, eg basını, usul usul yürü simdi."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder